Bu hikayeyi eskiden çok yakın bir arkadaşım olan ama şimdi birbirimizden hiçbir beklentimizin olmadığı birine adıyorum. Bu hikaye onun için geliyor. O kendini anladı.
Bir zamanlar Emine ve Büşra adında iki arkadaş vardı. Onlar en yakın arkadaştı. Birbirlerini çok seviyorlardı. Ama 4. sınıftan sonra ayrı sınıflara düştüler. Çok üzüldüler. Birbirlerinden soğuyup yanlış işler yaptılar. Fiziksel olarak uzaklaşınca ruhsal olarak da uzaklaştılar. Ve arkadaşlıklarını kestiler. Bu arkadaşlıklarını kestikleri dönem onlar için çok zor oldu. Ve büyüdüler. Aradan yirmi yıl geçti. Birbilerinin unuttular.Ya da unuttuklarını sandılar. Büşra oyuncakçıda çalışıyordu. Emine avukat olmuştu.
Günlerden bir gün Emine Büşra'nın çalıştığı dükkana gitti. Kızına oyuncak alacaktı. Dükkanda da anket vardı. Gelen konukların ismini yaşını öğrenip ankete yazıyorlardı. Ve onlara bedevaya indirim kartı çıkarıyorlardı. Emine gelince Büşra ankete başladı:
_ Merhaba efendim. Bir anketimiz var. Bize adınızı ve soyadınızı söyleyin. Biz size buranın kartını çıkarlım.
_ Tamam. Adım Emine Demirer
_ Emine ne dediniz?
_ Emine Demirer
Büşra çok şaşırmıştı. Şok geçirmişti.Çünkü onun kendi Emine 'si olduğunu anlamıştı:
_ Emine!
_ İyi misiniz?
_ Ben Büşra Bıçak
_ Büşra!
Birbirlerini hatırladılar. Oynadıkları oyunları düşündüler. Biraz ağladılar, biraz güldüler. Hayatlarındaki değişiklikleri anlattılar. Arkadaşlıklarını bitirmenin onlar için hem iyi hem kötü olduğunu anladılar. Ve arasıra görüşmeye karar verdiler.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
iğrenç olmuş
YanıtlaSil